Hoca Ahmet Yesevi

Bože moj, šta da učinim…

(Mudra misao)

 

Ömrüm sona erdiğinde ne eylerim Allahʼım;

Can alıcı geldiğinde ne eylerim Allahʼım ?

Can vermenin vehminden, Azrailʼin zahmetinden,

Şefkat olmasa senden, ne eylerim Allahʼım?

Can vermek işi zor, kolay eyle yâ Cebbar

Senden başka yok gam gideren, ne eylerim Allahʼım?

Canım ayrı olduğunda, bedenim burada kaldığında,

Tahta üzerine aldığında ne eylerim Allahʼım?

Aciz olup yattığımda, melekler girdiğinde,

“Rabbin kimdir?”diye soranda ne eylerim Allahʼım?

Götürüp kabre koyduğunda, yedi adım döndüğünde,

Sorucular girdiğinde ne eylerim Allahʼım?

“Rabbin kimdir?” deyip durduğunda, kara gündür o anda,

“Rabbin kimdir?” dediğinde ne eylerim Allahʼım ?

Kul Hoca Ahmed sen kul, nefs elinde pişman,

Mahşer günü olduğunda ne eylerim Allahʼım?

Bože moj, šta da učinim ja

kad životu se mom približi kraj?

Bože moj, šta da učinim kad

dođe onaj koji dušu uzima?

Obmana je ako umrem sada

i Anđeo smrti svoj napor dâ

jer ako izostane milosti tvoje

Bože moj, šta da učinim tad?

Dušu ispustiti, teška je stvar

a tiranin biti lako je bar

sem Tebe niko tugu ne odagna

Bože moj, šta da učinim ja?

Kad duša moja odvoji se

a telo moje ovde ostane

kad ga preuzme kovčeg drveni

Bože moj, šta tad da učinim?

Kad na samrtnom odru budem

i kada mi anđeli dođu tad

„Ko je Tvorac tvoj?ˮ − kad upitaju me

šta da učinim tad, moj Bože?

Kad me donesu i u grob spuste me

u sedam koraka kad vrate se

kad uđu oni što ispitaće me

šta da učinim tad, moj Bože?

Hodža Ahmed Jesevi (tur. Hoca Ahmet Yesevi) odnosno Ahmed ibn Ibrahim ibn Ilijas (Ahmed ibn-i İbrâhim ibn-i İlyâs Yesevî) rođen je u Sejremu (Sayram) 1093. godine, a umro 1166. godine u Hazreti Turkestanu (Hazrat-e Turkestan), oba grada su sada na teritoriji Kazahstana (Kazakhstan), je jedan od prvih poznatih pjesnika turskog jezika te, jedan od prvih sufija čiji je utjecaj na organiziranje, formiranje i definiranje tarikata (tarīqah, derviških redova) gotovo neuporediv. Temeljem njegovog učenja formiran je vjerovatno prvi autohtoni i autentični turski tarikat, tarikat-i Jesevijje (Yasaviyya, Yeseviye), koji će se vrlo brzo proširiti cijelim turkofonskim svijetom i utjecati na kasnije formiranje drugih turskih, te turkificiranje tarikata poteklih sa teritorija i zemalja arapskog govornog područja.

Njegov otac Šejh Ibrahim, umro je kada je Ahmed imao samo sedam godina, nakon čega ga je usvojio drugi veliki duhovni učitelj, Arslan Baba. Budući je bio sin učenog i duhovno naprednog oca, Ahmed je duhovnu pouku počeo primati još od najranijeg djetinjstva i, moglo bi se reći da je pod budnim okom svoga oca i šejha do trenutka gubitka oca, kada njegov duhovni odgoj preuzima Arslan Baba, znakovito napredovao. Pod njegovim vođstvom i uputama, mladi Ahmed će rano dosegnuti stupanj duhovne zrelosti (muruvet) i polako početi sticati slavu postepeno preuzimajući ulogu koju je u njihovom zavičaju zauzimao njegov otac. Posljedično, dijelom zahvaljujući porijeklu ali, prije svega osobnom duhovnom stupnju, tihi i nenametljivi mladić, koji je bio pod znakovitim utjecajem starije sestre, počeo je zauzimati položaj jedne od najznačajnijih ličnosti duhovnog svijeta rodnog Turketstana.Prema predaji, kasnije se Ahmed preselio u Buharu (Bukhara) gdje je dijelom i došao da bi svoj duhovni odgoj nastavio pod jednim od najpoznatijih duhovnih učitelja onoga vremena Hodže Ebu Jakubom Jusufom Hamedanijem (Khwajah Abū Yāqub Yusūf Hamdānī). Nakon njegove smrti, post Hamedanijevog dergaha najprije preuzima Hodža Abdullah Barki (Khwajah ‘Abd Allah-i Barkī) a potom Šejh Hasan Andeki (Shaykh Hassan-i Andākī).

Hodža Ahmed Jesevi (Khawaja Ahmad-ī Yassawī) tarikatskim prvakom postaje nakon smrti šejh Hasana Andekija godine 1160. da bi svoj položaj prepustio znamenitom Abdulhaliku Gudžduvaniju (Abdul Khaliq Gajadwani) koji će, najprije ustanoviti tarikat-  i Hodžeganijje, da bi tarik, kasnije, nakon pojave Hodže Muhammeda Behauddina Nakšibenda (Khwajah Muhammad Baba  al-Dīn Naqshband), promijeniti ime u tarikat-i Nakšibendijje i postati jedinim od najprisutnijih tarikata u svijetu. Kažu da je Hodža Ahmed svoje mjesto u dergahu prepustio Hodža Gudžduvaniju poštujući i pridržavajući se savjeta koji mu je godinama ranije dao njegov šejh Jusuf Hamedani znajući za ulogu koju će ova dva velika šejha i njegova nasljednika imati u širenju islama i tarikata ne samo u njihovom rodnom Turkestanu nego i širom Središnje Azije.

Edin Kukavica